Mycobacterium tuberculosis oporność na kwas nukleinowy i ryfampicynę

Mycobacterium tuberculosis, w skrócie Bacillus gruźlicy, gruźlica, jest bakterią chorobotwórczą wywołującą gruźlicę.Obecnie do powszechnie stosowanych leków przeciwgruźliczych pierwszego rzutu należą izoniazyd, ryfampicyna i heksambutol itp. Do leków przeciwgruźliczych drugiego rzutu zaliczają się fluorochinolony, amikacyna i kanamycyna itp. Nowo opracowane leki to linezolid, bedakilina i delamani itp. Jednak ze względu na nieprawidłowe stosowanie leków przeciwgruźliczych oraz charakterystykę struktury ściany komórkowej prątków gruźlicy, prątki gruźlicy rozwijają lekooporność na leki przeciwgruźlicze, co stwarza poważne wyzwania w profilaktyce i leczeniu gruźlicy.

Ryfampicyna jest szeroko stosowana w leczeniu pacjentów z gruźlicą płuc od końca lat 70. XX wieku i ma znaczące działanie.Jest to pierwszy wybór w celu skrócenia chemioterapii u pacjentów z gruźlicą płuc.Oporność na ryfampicynę jest spowodowana głównie mutacją genu rpoB.Chociaż stale pojawiają się nowe leki przeciwgruźlicze, a skuteczność kliniczna pacjentów z gruźlicą płuc również stale się poprawia, nadal istnieje względny brak leków przeciwgruźliczych, a zjawisko irracjonalnego zażywania narkotyków w praktyce klinicznej jest stosunkowo wysokie.Oczywiście, Mycobacterium tuberculosis u chorych na gruźlicę płuc nie może zostać całkowicie i terminowo zabite, co ostatecznie prowadzi do powstania w organizmie pacjenta różnego stopnia lekooporności, wydłuża przebieg choroby i zwiększa ryzyko śmierci pacjenta.